26. özüm pişik seven biri olduğum üçün küçede bele bir pişik xoşuma gelse yaxınlaşıb sığallayaram, oynadaram ne bilim qucağıma alaram. ona göre etrafımdakı insanların pişiye qarşı laqeyd olduğunu ya da ele qorxduqlarını görende çox teeccüblenirem. hele nifret edenler var onları heç anlaya bilmirem. heqiqeten mövzu pişiye gelende empatiya qura bilmirem. neyse niye yazdım bunu indi onu deyim. ona göre de harda bele insan görsem niye pişiye yaxın durmadığını soruşaram. o ki, qaldı qorxmaq meselesine meselen bir qız var idi pişiyi onun üzüne teref bele tutanda ya da bir pişik ona baxanda qorxurdu qışqırırdı. qorxmasına sebeb de pişiyin dırnaqlarını demişdi. bir pişik ona baxanda ele bilirmiş ki, pişik onun üstüne atılıb onu cırmaqlayacaqmış. biri de var idi xoşu gelirdi pişiklerden ancaq onlara toxuna bilmirdi. nefes alan canlı bir şeye toxunduğunu hiss edende edende eti ürperirmiş. yeni ki, insanın bir çox qorxma sebebi ola biler. bu iyrenmek de ola biler, cırmaqlaması ya da dişlemesi de ola biler, belke de birinin pis bir xatiresi olub ondan da ola biler. hetta ay ne bilim pişiye yaxın durma tükü ağzıva getse öleceksen kimi sözlerden tesirlenmiş olduğu üçün de ola biler. bunlar hamısı şüuraltında qalmış bir şeylerdir. özüm de her pişiyin gözüne baxa bilmirem. ele bilirem ki, pişikle göz göze baxışsaq üstüme hücum çekecek. itlerde de hemçinin. ona göre ay artistlik edirler, özünü gösterirler, yolun ortasında seslerin başlarına atırlar deyib bir kenara atmaq da düzgün deyil. çox insan az çox qorxa biler ancaq bezileri özlerini tuta bilmeyib qışqırırlar ki, sonra da sözlük kimi yerlerde müzakire mövzusu olurlar.